- Zaloguj się
Krok po kroku
Stropy gęstożebrowe
Do tej grupy należą stropy wykonywane w deskowaniu złożone z żeber o rozstawie osiowym nie większym niż 90cm i płyty. Wolne przestrzenie pomiędzy żebrami mogą być wypełnione skrzynkami pustymi lub wypełnionymi materiałem izolacyjnym. Wypełnienia te mogą być sztywne lub niesztywne. Stropy te są szczególnie przydatne w budynkach o konstrukcji mieszanej i szkieletowej, gdyż mogą być dostosowane do różnych schematów statycznych, przy różnych rozpiętościach i obciążeniach.
Osobną grupę stropów gęstożebrowych stanowią gęstożebrowe z wypełnieniem z pustaków i stropy z blokami z lekkiego betonu. Zaletą stropów gęstożebrowych z wypełnieniem pustakowym jest możliwość ręcznego montażu, wynikająca głównie z niewielkiego ciężaru poszczególnych elementów konstrukcyjnych. Podstawowymi elementami tego typu stropu są żelbetowe żebra i pustaki. Żebra są elementami konstrukcyjnymi przenoszącymi obciążenie ze stropu na wieniec, a za pośrednictwem wieńca na ściany budynku. Przestrzeń między żebrami wypełniają pustaki dostosowane wymiarowo do rozstawu żeber.
Żebra mogą być w całości wykonywane na budowie. Takie rozwiązanie stosuje się w stropie Akermana, który wymaga wykonania szczelnego deskowania, oraz w stropie Velox układanym bez deskowania, ponieważ pustaki zrębkocementowe tego stropu mają wystające krawędzie, stanowiące tzw. deskowanie tracone pod żebra. W większości stropów gęstożebrowych stosowane są belki częściowo prefabrykowane, złożone z kratownicy ze stalowych prętów i stopki betonowej lub ceramiczno-betonowej. Po ułożeniu betonu z prefabrykowanej belki i betonu leżącego pomiędzy pustakami tworzą się żebra. Wytrzymałość stropu zależy od żeber, które są jego elementami nośnymi. Rozstaw żeber w większości stropów gęstożebrowych wynosi 40-80cm.
Pustaki wykonywane są z różnych materiałów. Na ogół są to pustaki ceramiczne. Takie pustaki występują w stropach Akermana, Ceram, czy Porotherm. W stropach Baumat, Teriva, Leier, Techbud, Velox i Optiroc występują pustaki z betonu zwykłego, lekkiego keramzytobetonu lub trocinobetonu czy betonu komórkowego a w stropie Thermomur ze styropianu.
Stropy gęstożebrowe wymagają pełnego lub tylko częściowego deskowania i stemplowania w zależności od zaleceń podawanych w instrukcji producenta konkretnych elementów stropowych. Po ułożeniu prefabrykowanych elementów oraz wykonaniu zbrojenia wieńców przystępuje się do betonowania stropu. Gdy beton zwiąże, z belek tworzą się żebra stropowe powiązane z kilkucentymetrową płytą stropu, czyli połączona w całość konstrukcja, która może przenosić obciążenia.
Zaletą stropów gęstożebrowych jest mała pracochłonność robót wykonywanych na budowie dzięki zastosowaniu gotowych elementów, montaż bez użycia ciężkiego sprzętu budowlanego ze względu na mały ciężar belek i pustaków, oraz w większości przypadków brak konieczności pełnego deskowania. Deskowanie ogranicza się na ogół do montażowego podparcia belek. Wadą jest natomiast znaczna grubość stropu.
Każdy strop gęstożebrowy powinien być zaprojektowany przez konstruktora budowlanego. W projekcie oprócz koniecznych obliczeń wytrzymałościowych muszą być umieszczone rysunki wszystkich elementów podpierających strop oraz podana ilość potrzebnych materiałów. Źle wykonany strop albo zmiany wprowadzone do projektu bez porozumienia z konstruktorem mogą być przyczyną poważnych awarii budowlanych.
Projekt stropu powinien zawierać opis zastosowanego stropu, klasę betonu stosowanego na wieńce, żebra, podciągi i płytę nadbetonu oraz gatunek stali i średnice prętów do zbrojenia elementów konstrukcyjnych, kierunek układania żeber i ich rozstaw z dokładnie określonymi odległościami w jakich należy układać belki, rozmieszczenie i sposób zbrojenia żeber rozdzielczych; wymiary i zbrojenie wieńców oraz wszystkich żelbetowych elementów podpierających strop, sposób wykonania belek pod ściany ustawiane na stropie oraz szczegółowe zestawienie materiałów użytych do konstrukcji stropu. W następnej części będą omówione najczęściej stosowane rodzaje stropów gęstożebrowych.