Ocieplanie ścian wełną mineralną
Wełnę mineralną produkuje się ze stłuczki szklanej lub bazaltu topionego w bardzo wysokiej temperaturze. Pod wpływem temperatury szkło lub kamień zmienia się, przybierając postać włókien, do których dodawane są środki podwyższające właściwości mechaniczne i użytkowe. W wyniku tego procesu surowiec podstawowy zwiększa około sześćdziesięciokrotnie swoją objętość. Uzyskany produkt zachowuje właściwości materiału, z którego został wyprodukowany, czyli jest odporny na działanie wody, ognia, środków chemicznych i biologicznych.
W wersji handlowej wełna mineralna występuje w rozmaitych formach. Do docieplania ścian stosuje się maty i płyty z wełny szklanej, oraz płyty z wełny mineralnej. Luźną wełnę i granulaty stosuje się do izolacji stropów, stropodachów wentylowanych i poddaszy nieużytkowych. W handlu dostępne są też płyty z wełny mineralnej do styczności z gruntem wykorzystywane do wykonania izolacji pionowych i poziomych. Można również nabyć otuliny z wełny szklanej pokryte folią aluminiową do izolacji instalacji centralnego ogrzewania, rurociągów z ciepłą i zimną wodą oraz maty z wełny szklanej do izolacji rur, przewodów, podgrzewaczy, kotłów i kanałów wentylacyjnych.
Wełna mineralna jest materiałem paroprzepuszczalnym, co umożliwia "oddychanie" ścian. Dzięki temu w pomieszczeniu panuje zdrowy mikroklimat, wilgoć może swobodnie przenikać z wewnątrz pomieszczenia na zewnątrz i nie zalega w ścianach, nie powoduje zatem powstawania grzybów ani uszkodzeń konstrukcji. Wełna mineralna jest niepalna, dlatego wykorzystuje się ją do ocieplania specjalistycznych pomieszczeń i budynków wysokich. Jest również doskonałym izolatorem akustycznym. Wełna mineralna jest stosunkowo ciężka. Jest również wrażliwa na wilgoć a po zawilgoceniu traci swoje właściwości izolacyjne. Podczas wykonywania prac z wełną mineralną wymagany jest specjalny ubiór ochronny zabezpieczający przed wbijaniem się odłamków włókien w skórę.
Aby osiągnąć określone efekty izolacyjne należy dokładnie dobrać grubość warstwy wełny mineralnej. Nie wolno też dopuścić do zawilgocenia wełny mineralnej - traci ona wówczas swoje właściwości izolacyjne. Nie można montować uszkodzonych wyrobów z wełny mineralnej, bowiem każde uszkodzenie produktu zwiększa możliwość powstania mostków termicznych. Należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłowe ułożenie i zamocowanie płyt. Niestaranność w wykonaniu ocieplenia może być przyczyną powstawania mostków termicznych, a w konsekwencji również przyczyną kondensacji pary wodnej i w efekcie zawilgocenia warstwy izolacyjnej.
Ocieplanie ścian styropianem
Styropian powstaje na skutek łączenia granulek polistyrenu w podwyższonej temperaturze pod działaniem wysokiego ciśnienia. Dobre właściwości izolacyjne styropianu są wynikiem zamkniętego w drobnych porach powietrza, które stanowi ok. 98% objętości styropianu. W handlu spotyka się dwa rodzaje styropianu - styropian ekspandowany, którego właściwości izolacyjne wynoszą od 0,032 do 0,038 W/(mK) oraz ekstrudowany w kolorze zielonym, niebieskim lub różowym o lepszych własnościach izolacyjnych, w granicach od 0,021 do 0,03 W/(mK). W odróżnieniu do innych materiałów izolacyjnych styropian, wraz ze wzrostem gęstości objętościowej, nie tylko zwiększa swoją wytrzymałość, ale także właściwości izolacyjne. Styropian jest odporny na wilgoć - jego nasiąkliwość wynosi poniżej 2%. Nie pochłania wody, dlatego w przypadku styropianu nie występuje zjawisko podciągania kapilarnego wilgoci. Z tego powodu może być stosowany do izolowania fundamentów. Dzięki niewielkiemu ciężarowi jest łatwy do stosowania przy ocieplaniu ścian. Ponieważ styropian jest produktem bardzo szczelnym, zjawisko przepuszczalności pary wodnej występuje tu w bardzo znikomym stopniu.
W budownictwie używa się wyłącznie styropianu samogasnącego, oznaczonego jako FS. Taki styropian pali się gdy znajduje się pod bezpośrednim działaniem ognia, natomiast gaśnie, w przypadku braku kontaktu z ogniem. Trwałość styropianu jest określana na ok. 60 lat.
Styropian budowlany dostępny jest w postaci płyt, profili i kształtek oraz bloków. Wykorzystuje się go do izolacji termicznej i akustycznej podłóg, ścian trójwarstwowych, poddaszy użytkowych, stropów i stropodachów oraz w systemie dociepleń metodą lekką mokrą ścian.
Układanie styropianu wymaga określonych reguł. Nie wolno łączyć styropianu z papą, lepikiem na zimno lub impregnatem do drewna i innymi materiałami zawierającymi rozpuszczalniki organiczne, bowiem styropian pod ich wpływem ulega zniszczeniu. Styropian nie jest również odporny na działanie temperatur wyższych niż 80oC, nie powinien też być wystawiony na długotrwałe działanie słońca, ponieważ pod wpływem promieni UV jego powierzchnia ulega degradacji. W nowoczesnych systemach dociepleń stosuje się często płyty styropianowe frezowane tak, aby można je było łączyć na zakładkę lub na pióro i wpust. Zapobiega to powstawaniu mostków termicznych.
Technologię wykonania ocieplenia metodą lekką mokrą za pomocą styropianu opiszemy w kolejnym artykule dotyczącym metod ogrzewania i ocieplania domów.